Pora na lęgi

Pora na lęgi

W Ośrodku Edukacji Ekologicznej mamy czwórkę młodych jastrzębi. Jedna z dwóch mieszkających tu par wydała tej wiosny na świat potomstwo. Pisklę z drugiego lęgu jest młodsze od trójki rodzeństwa, które wykluło się kilka tygodni wcześniej. Ptaki nigdy nie poznają swoich biologicznych rodziców, będą żyć w przekonaniu, że rodzicem jest człowiek.

Jastrzębie wykluły się z jaj w inkubatorach. Nigdy nie będą żyć na wolności, urodziły się po to, żeby współpracować z człowiekiem. Od pierwszych chwil życia opiekują się nimi sokolnicy z Ośrodka Edukacji Ekologicznej Sokolarnia, którzy nie tylko prowadzą zajęcia o ptakach drapieżnych, ale też, a może przede wszystkim, zajmują się układaniem skrzydlatych drapieżników tak, by współpracowały z człowiekiem podczas polowań. Znane od tysięcy lat sokolnictwo jest, wywodzącą się z Bliskiego Wschodu, sztuką układani ptaków drapieżnych, nie tylko sokołów. Jastrzębie idealnie się do tego nadają. Są cierpliwe, dynamiczne ale jako uczniowie – bardziej wymagające od sokołów, ich szkolenie wymaga częstszego treningu w terenie.
W naturze ptaki te najchętniej wybierają do życia las.  Tam budują gniada, wychowują młode, polują, a idealnym miejscem są dla nich drzewostany sąsiadujące z polami czy łąkami – otwartymi przestrzeniami, na których łatwiej wypatrzyć ofiarę.
Jastrzębie polują przede wszystkim na mniejsze od siebie ptaki, ale małe ssaki – myszy, wiewiórki, a nawet zające też chętnie włączają do swojego jadłospisu. Upodobania kulinarne sprawiły, że stały się jednym z najbardziej prześladowanych przez człowieka gatunków. Zagrożenie widzą w nich między innymi hodowcy kur czy gołębi, które mogą stać się łupem drapieżnika. Negatywne nastawienie ludzi nie pozostaje bez wpływu na liczebność tych ptaków, dlatego pod koniec XX wieku zostały one objęte ścisłą ochroną.  
Jastrząb jest ptakiem szponiastym średniej wielkości. Samce są mniejsze od samic, ich masa ciała nie przekracza 700 g, podczas kiedy samica może ważyć nawet 1,2 kg. W Ośrodku Edukacji Ekologicznej Sokolarnia żyje teraz ośmioro przedstawicieli tego gatunku – dwie dorosłe pary i czworo piskląt.